Συχνές ερωτήσεις

Δεν είστε ούτε ο πρώτος, ούτε και ο τελευταίος ασθενής με ακράτεια και φυσικά δεν πρέπει να ντρέπεστε για αυτό. Κάθε χρονιά κάθε ουρολόγος εξετάζει εκατοντάδες ασθενείς με ακράτεια.

Εάν έχετε ακράτεια μόνο το βράδυ και δεν ήσαστε ποτέ πριν ‘στεγνός’, τότε ονομάζεται η ασθένεια αυτή ενούρηση (υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές αυτής της ασθένειας) και θα πρέπει να συμβουλευθείτε έναν ουρολόγο ειδικό στην ενούρηση. Με την βοήθεια φαρμάκων ή και με άλλες μεθόδους, το πρόβλημα μπορεί συχνά να αντιμετωπισθεί.

Εάν όμως μέχρι τώρα δεν είχατε τέτοιο πρόβλημα και τώρα ξαφνικά χάνετε ούρα όταν έχετε τάση για ούρηση ή όταν βρίσκεστε κάτω από σωματική καταπόνηση, ή όταν γελάτε/βήχετε/φταρνίζεστε τότε πρέπει η αιτία του προβλήματος να διερευνηθεί περαιτέρω.

Είναι πιθανόν να χάνετε ούρα από υπερπλήρωση της κύστης. Δηλαδή λόγω του μεγάλου προστάτη ή άλλης αιτίας δεν μπορείτε να αδειάσετε την κύστη σας τελείως και παραμένει μια μεγάλη ποσότητα ούρων στην κύστη μετά την ούρηση. Αυτή ή ποσότητα σας πιέζει και έτσι εμφανίζεται ακράτεια. Μια άλλη αιτία είναι ότι ο μυς της κύστης που είναι υπεύθυνος για το άδειασμα ενεργεί από μόνος του χωρίς να υπάρχει λόγος και έτσι εμφανίζεται η ακράτεια.

Αυτό συμβαίνει συνήθως σε ασθενείς με νευρολογικά προβλήματα ή διαβήτη. Μπορεί ακόμα ο μυς της κύστης να μην συνεργάζεται σωστά με τον σφιγκτήρα. Ιδίως στις γυναίκες που πάσχουν από ακράτεια, μια αιτία μπορεί να είναι η χαλάρωση των μυών της πυέλου,(ιδίως μετά από εγκυμοσύνη) με πτώση της μήτρας ή της ουροδόχου κύστης και συνεπαγόμενη ακράτεια.

Ο ουρολόγος θα χρειαστεί μια λίστα με όλα τα φάρμακα που παίρνετε, τις ασθένειες από τις οποίες πάσχετε, τα χειρουργεία στα οποία υποβληθήκατε (όλα παίζουν ρόλο!!) και για τις ασθενείς το γυναικολογικό ιστορικό. Ένα ημερολόγιο ούρησης είναι επίσης πολύ χρήσιμο. Αυτό σημαίνει ότι η/ο ασθενής καταγράφει για λίγες μέρες πότε πίνει υγρά και πόσα, πότε ουρεί και πόσο, πότε χάνει ούρα και περίπου πόσο.

Εάν πρώτα αποκλεισθεί μια ουρολοίμωξη (που και αυτή μπορεί να προκαλέσει ακράτεια), πρέπει να πραγματοποιηθούν μια σειρά εξετάσεων. Αυτές είναι μια ουροδυναμική εξέταση, κολπική εξέταση για τις γυναίκες, προσδιορισμός του υπολείμματος ούρων μετά την ούρηση, μέτρηση του διαμετρήματος της ουρήθρας και μια υπερηχοτομογραφία περινέου (πάλι για τις γυναίκες ασθενείς). Αυτές οι εξετάσεις μπορούν να γίνουν σε ιατρείο και δεν είναι απαραίτητο να εισαχθεί κανείς σε νοσοκομείο. Στη συνέχεια με φάρμακα, με χειρουργεία ή με άλλες μεθόδους (αυτοκαθετηριασμός, ηλεκτροδιέγερση κλπ), το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί.